San Miguel, Cajamarca, Peru: charme en evocatie van kleine steden
De volgende reflectie is algemeen, de inhoud heeft een
persoonlijke betekenis voor een specifiek geval, de stad San Miguel, Cajamarca,
Peru; daarom stel ik voor dat iedereen zijn eigen reis maakt en zich in zijn
stad, in zijn stad, vestigt, dat hij op zijn manier zijn "wereld van
herinneringen" reconstrueert.
Voor sommigen, vooral
diegenen die in een stad of grote stad wonen, en een klein stadje bezoeken, is
het saai, verstoken van charmes, beperkt, dat in een paar minuten volledig kan
worden bedekt en dan moet je terugkeren omdat er geen plezier is of perversies
van een grote stad. Deze perceptie is geldig voor diegenen die alleen verzadigd
willen zijn met oppervlakkige sensaties en emoties die de geest verzadigen,
hoewel er geen significante herinneringen aan zijn. Voor degenen die zijn
geboren en getogen in een grote stad, heeft het ook zijn charmes, maar in een
andere omvang en meerdere vormen.
Voor degenen die zijn
geboren en opgegroeid in een kleine stad, is de geografische omvang secundair,
het gaat om de spirituele, morele, evocatieve grootheid. Wanneer, vanwege de
omstandigheden van het leven, men moet leven, werken, lijden, genieten van
liefhebben, een gezin hebben in een grote stad, is de terugkeer naar de
geboortestad een gelegenheid voor de totale vernieuwing van de geest.
De stad is altijd klein,
maar nu loop je of loop je zo langzaam mogelijk door de straten om de beelden
van de kindertijd vast te leggen met het geheugen, kijkend in elk gezicht, elke
hoek, elke deur, elk raam, elk geluid, elke geur, elk geluid en zelfs het
geblaf van een hond. Alles wat wordt opgeroepen heeft enige betekenis.
Al deze gebeurtenissen
vormen een soort film die wordt geprojecteerd op het podium van onze geest, de
energie komt uit ons hart, de duur van de film is zolang als onze wil beslist.
De grote algemene evocatie komt van de aanblik van de hele
stad. Het panorama brengt ons
tot herinnering aan alle leven, alle gebeurtenissen, alle ervaringen.
Vervolgens brengen de
details van de stad, de paradegrond, de iconische elementen zoals de kerk, de
school waar we studeren, elke hoek, ons tot meer concrete, meer intieme,
persoonlijkere en intensere situaties.
Het landschap rond de stad
maakt deel uit van het immateriële spoor van de herinnering. Niemand leefde
alleen tussen de straten, allen kwamen om van het landschap te genieten en
wanneer het rijk is aan emoties, beelden, aroma's, is groter de mogelijkheid om
in het geheugen een onuitputtelijke stroom van aangename gewaarwordingen te
hebben.
Door de groene velden
rennen wanneer de korenvelden zich in het rijpingproces bevinden, wanneer de
bloemen die in de maand mei overvloedig zijn, de aarde in een gigantisch canvas
veranderen dat het niet met getrouwheid of de meest verheven kunstenaar zou
kunnen weergeven. Vul het zicht en de andere zintuigen en de geest van kleur,
geluiden van de natuur, aroma's, zon, regen, modder; het is op een bepaalde
manier een voorproefje van de hemel te kennen, en dat is waarom het een andere
aangename activiteit is die ook wordt herhaald wanneer hij wordt teruggegeven.
Dezelfde mensen zijn er
niet meer, vrienden of metgezellen van kattenkwaad, misschien is zelfs een pad
of geheime plek voor kinderavonturen verdwenen, maar de geest heeft de magische
kracht om ze tot leven te brengen of onze 'magische schuilplaatsen' te
herbouwen.
Voordat hij terugkeert, kijkt
hij nog een laatste keer om de herinneringen te versterken, alsof hij het
favoriete speelgoed in de doos tot de volgende gelegenheid opnieuw bewaart,
omdat hij het universum van herinneringen bestelt. Hoe te zeggen "tot
later" naar de wereld die we achterlieten, maar die we in ons geheugen
bewaren, en we hebben alleen de terugkeer nodig om enkele details in het
geheugen te verbeteren.
