Showing posts with label groene velden. Show all posts
Showing posts with label groene velden. Show all posts

Friday, April 12, 2019

De charme van kleine steden (San Miguel, Cajamarca, Peru)


De charme van kleine steden (San Miguel, Cajamarca, Peru)


De volgende reflectie is algemeen, de inhoud heeft persoonlijke betekenis voor een specifiek geval, de stad San Miguel, Cajamarca, Peru; daarom stel ik voor dat een ieder zijn eigen reis maakt en zich in zijn stad, in zijn stad, vestigt, dat hij zijn "wereld van herinneringen" op zijn eigen manier reconstrueert.

Voor sommige, vooral degenen die in een stad of een grote stad wonen, en een bezoek aan een kleine stad, dit is saai, gespeend van charme, beperkt is, kunt u helemaal gaan in een paar minuten en dan moet je om terug te gaan omdat er geen omleidingen of perversies van een grote stad. Deze perceptie is geldig voor diegenen die alleen verzadigd willen zijn met oppervlakkige sensaties en emoties, die de geest verzadigen, hoewel er geen significante herinneringen zijn. Voor degenen die zijn geboren en opgegroeid in een grote stad, heeft deze ook zijn charmes, maar in een andere orde en meerdere vormen.

Voor degenen die zijn geboren en getogen in een kleine stad, is de geografische omvang secundair, het gaat om de spirituele, morele, evocatieve grootheid. Wanneer, vanwege de levensomstandigheden, men moet leven, werken, lijden, genieten van liefhebben, een gezin hebben in een grote stad, is de terugkeer naar de geboortestad een gelegenheid voor de totale vernieuwing van de geest.



De stad is altijd klein, maar nu loopt of wandelingen door de straten zo langzaam mogelijk proberen om het geheugen beelden van de kindertijd vast te leggen, op zoek naar elkaar vertrouwd gezicht, elke hoek, elke deur, elk raam, elk geluid, elke geur, elk geluid en zelfs het geblaf van een hond. Alles wat wordt opgeroepen heeft enige betekenis.

Al deze evenementen vormen een soort film die wordt geprojecteerd op het podium van onze geest, de energie komt uit ons hart, de duur van de film is zo lang als onze wil beslist.

De grote algemene evocatie komt van de aanblik van de hele stad. Het panorama brengt ons tot herinnering aan alle leven, alle gebeurtenissen, alle ervaringen.




Dan, de details van de mensen, de parade, hun iconische elementen zoals de kerk, de school waar we bestudeerden, elke hoek, gaan we meer concrete, meer intieme, meer persoonlijk, meer intense situaties.



Het landschap rond de stad maakt deel uit van het immateriële spoor van de herinnering. Niemand leefde alleen door de straten, kwamen allemaal uit om het landschap te genieten want het is rijk aan emoties beelden, geuren, hoe groter de kans van het hebben van het geheugen een onuitputtelijke rijkdom van de aangename sensaties.

Hardlopen door de groene velden, wanneer de korenvelden in het rijpingsproces als de bloemen die in overvloed mei het land om te zetten in een gigantische doek dat ik kon geen getrouw beeld geeft zelfs de meest vooraanstaande kunstenaar. Vul het zicht en de andere zintuigen en de geest van kleur, geluiden van de natuur, aroma's, zon, regen, modder; het is op een bepaalde manier om een ​​voorproefje van de hemel te kennen, en om die reden is het een andere aangename activiteit die ook wordt herhaald wanneer hij wordt teruggegeven.


Is niet meer dezelfde mensen, vrienden of collega's grappen, misschien zelfs hebben een of andere manier of geheime plek voor avonturen van kinderen verdwenen, maar de geest heeft de magische kracht om hen tot leven te brengen of weer op te bouwen onze "plaatsen of magische schuilplaatsen."


Voordat we terugkeren, kijken we nog een laatste keer om de herinneringen te versterken, alsof we het favoriete speelgoed weer in de doos willen bewaren tot de volgende gelegenheid, omdat we het universum van herinneringen bestellen. Hoe te zeggen "tot later" naar de wereld die we achterlieten, maar die we in ons geheugen bewaren, en we hebben alleen de terugkeer nodig om enkele details in het geheugen te verbeteren.



Links van belang:

De kerk van San Miguel (Cajamarca, Peru) - een eigenaardig architecturaal werk


Monday, December 18, 2017

De charme van kleine steden (San Miguel, Cajamarca, Peru)

San Miguel, Cajamarca, Peru: charme en evocatie van kleine steden


De volgende reflectie is algemeen, de inhoud heeft een persoonlijke betekenis voor een specifiek geval, de stad San Miguel, Cajamarca, Peru; daarom stel ik voor dat iedereen zijn eigen reis maakt en zich in zijn stad, in zijn stad, vestigt, dat hij op zijn manier zijn "wereld van herinneringen" reconstrueert.

Voor sommigen, vooral diegenen die in een stad of grote stad wonen, en een klein stadje bezoeken, is het saai, verstoken van charmes, beperkt, dat in een paar minuten volledig kan worden bedekt en dan moet je terugkeren omdat er geen plezier is of perversies van een grote stad. Deze perceptie is geldig voor diegenen die alleen verzadigd willen zijn met oppervlakkige sensaties en emoties die de geest verzadigen, hoewel er geen significante herinneringen aan zijn. Voor degenen die zijn geboren en getogen in een grote stad, heeft het ook zijn charmes, maar in een andere omvang en meerdere vormen.

Voor degenen die zijn geboren en opgegroeid in een kleine stad, is de geografische omvang secundair, het gaat om de spirituele, morele, evocatieve grootheid. Wanneer, vanwege de omstandigheden van het leven, men moet leven, werken, lijden, genieten van liefhebben, een gezin hebben in een grote stad, is de terugkeer naar de geboortestad een gelegenheid voor de totale vernieuwing van de geest.




De stad is altijd klein, maar nu loop je of loop je zo langzaam mogelijk door de straten om de beelden van de kindertijd vast te leggen met het geheugen, kijkend in elk gezicht, elke hoek, elke deur, elk raam, elk geluid, elke geur, elk geluid en zelfs het geblaf van een hond. Alles wat wordt opgeroepen heeft enige betekenis.

Al deze gebeurtenissen vormen een soort film die wordt geprojecteerd op het podium van onze geest, de energie komt uit ons hart, de duur van de film is zolang als onze wil beslist.

De grote algemene evocatie komt van de aanblik van de hele stad. Het panorama brengt ons tot herinnering aan alle leven, alle gebeurtenissen, alle ervaringen.




Vervolgens brengen de details van de stad, de paradegrond, de iconische elementen zoals de kerk, de school waar we studeren, elke hoek, ons tot meer concrete, meer intieme, persoonlijkere en intensere situaties.





Het landschap rond de stad maakt deel uit van het immateriële spoor van de herinnering. Niemand leefde alleen tussen de straten, allen kwamen om van het landschap te genieten en wanneer het rijk is aan emoties, beelden, aroma's, is groter de mogelijkheid om in het geheugen een onuitputtelijke stroom van aangename gewaarwordingen te hebben.

Door de groene velden rennen wanneer de korenvelden zich in het rijpingproces bevinden, wanneer de bloemen die in de maand mei overvloedig zijn, de aarde in een gigantisch canvas veranderen dat het niet met getrouwheid of de meest verheven kunstenaar zou kunnen weergeven. Vul het zicht en de andere zintuigen en de geest van kleur, geluiden van de natuur, aroma's, zon, regen, modder; het is op een bepaalde manier een voorproefje van de hemel te kennen, en dat is waarom het een andere aangename activiteit is die ook wordt herhaald wanneer hij wordt teruggegeven.



Dezelfde mensen zijn er niet meer, vrienden of metgezellen van kattenkwaad, misschien is zelfs een pad of geheime plek voor kinderavonturen verdwenen, maar de geest heeft de magische kracht om ze tot leven te brengen of onze 'magische schuilplaatsen' te herbouwen.



Voordat hij terugkeert, kijkt hij nog een laatste keer om de herinneringen te versterken, alsof hij het favoriete speelgoed in de doos tot de volgende gelegenheid opnieuw bewaart, omdat hij het universum van herinneringen bestelt. Hoe te zeggen "tot later" naar de wereld die we achterlieten, maar die we in ons geheugen bewaren, en we hebben alleen de terugkeer nodig om enkele details in het geheugen te verbeteren.