¡Maravillas del Perú, wonderful and magical land! : prąd morski

Monday, April 22, 2019

Lima, the Fog i Herman Melville (Moby Dick)

Lima, the Fog i Herman Melville (Moby Dick)

Mieszkańcy Limy wiedzą, że kiedy nadchodzi zima, dodaje się chłód i sporadyczna mżawka, która oprócz zmniejszenia światła dziennego tworzy atmosferę smutku i tajemnicy.

Alexander Von Humboldt w swoim dzienniku z 1803 r. Opowiada o swoich doświadczeniach w stolicy Peru. Pokazane szczegóły nie różnią się od bieżących. Von Humboldt pisze:

„W Europie namalowano Lima jako miasto luksusu, elegancji i piękna pięknego seksu ... Nic nie widziałem z tego wszystkiego [...] W nocy, brud z ulic, ozdobiony psami i osiołkami wybuch, dodany do nierówności drogi, utrudnia tranzyt samochodów [...] Lima jest tak daleko od Peru, jak i od Londynu i podczas gdy w innych częściach Ameryki nikt nie grzeszy nadmiaru patriotyzmu, nie znam żadnego innego regionu, który ma tak słabe to uczucie. ”

Herman Melville, autor Moby Dicka, który był między grudniem a styczniem 1844 r., Podróżując jako żeglarz, mógł spotkać się z Limą i znaleźć scenę dla niektórych opowieści i pokazuje to jako dziwne i smutne miasto.

- „Co sprawia, że Lima, ta bez łez, jest najdziwniejszym i najsmutniejszym miastem, które widzisz? Jest tak, ponieważ Lima wzięła białą zasłonę i jest najwyższy horror w tej bieli, który określa jej ucisk. „To nie tylko te rzeczy sprawiają, że Lima, ta bez łez, jest najdziwniejszym i najsmutniejszym miastem, które można zobaczyć”.

Czy Lima była naprawdę przygnębiająca i brudna? Humboldt nie wymyślił faktów, ale nie wziął pod uwagę, że miasta takie jak Londyn czy Nowy Jork również cierpią z powodu tych samych problemów.

W 1800 r. Nowy Jork był małym miastem liczącym 30 000 mieszkańców, który podwajał się co 10 lat. Duża populacja z prymitywną infrastrukturą stworzyła idealne warunki do wzrostu epidemii chorób zakaźnych (cholery, duru brzusznego, tyfusu, żółtej febry, malarii i innych chorób przenoszonych przez komary i kleszcze). Konie były twórcami chorób; było między 100 000 a 200 000; każdy koń zostawił 24 funty obornika i kilka litrów moczu dziennie. Konie pracujące były źle pielęgnowane, żyły w dużych „garażach konnych”; Duże stodoły istniały obok garaży, przyciągając szczury i inne gryzonie. Miasto Nowy Jork w XIX wieku zostało zbudowane dla ludzi i ich zwierząt. Konie, świnie, owce i bydło były częścią codziennego życia miasta.

Pomimo obecności zwierząt nie było systematycznych starań o oczyszczenie ulic. Obornik nagromadzony w zimie był filtrowany na parter podczas burz lub topniejącego śniegu. Kiedy konie umarły, ich ciała mogły być na ulicach, dopóki się nie rozpadły. Dzieci bawiły się martwymi końmi rzucanymi na ulice. Gdyby von Humboldt był w Nowym Jorku zimą, przed przybyciem do Limy, nie wyraziłby się tak pogardliwie.

Latem Melville był w Limie, gdzie oczekuje się, że niebo jest czyste, jest ciepło i światło; ale czasami wydarzenia atmosferyczne grają brudną sztuczkę i przez kilka dni wszystko robi się szare, zimne i ciemne. Melville przybył w te smutne dni, dlatego jego negatywne wrażenie.

Dla Służby Meteorologicznej obecność dużych mas chmur na niebie, zimnego powietrza, wynika z dwóch czynników: spadku temperatury morza, zwłaszcza na środkowym wybrzeżu (Lima i Ica); deszcze w wysokich częściach Limy, napędzane przez wiatry, docierają do Limy. Deszcz, mgła, blokowanie promieni słonecznych i silne uczucie zimna, które są bardziej intensywne rano, przygnębiły każdego. Bardzo wysoki procent wilgotności, 96%, również wpływa na czas.

Prąd Humboldta, który pochodzi z południa, porusza się u wybrzeży Peru, wpływa na klimat tego obszaru; chłodząc warstwy powietrza, które się z nim stykają, nasyca atmosferę i tworzy mgły, które są pchane przez wiatry na wybrzeże.