¡Maravillas del Perú, wonderful and magical land! : textiel

Brüning Museum, pionier in Lambayeque

Enrique Brüning

De maker van het museum, Enrique Brüning, (Hoffeld, Duitsland, 20 augustus 1848, Bordesholm, Duitsland, 2 juli 1928) was een onderzoeker, een werktuigbouwkundig ingenieur, naturalist, archeoloog, etnograaf, fotograaf en verzamelaar van antiek.

Hans Heinrich, als monteur en ingenieur met 27 jaar, besloten om Peru te komen, aangekomen in de haven van Callao in 1875. Toen kwam hij in de haven van Eten Chiclayo om te werken als monteur in de suikerindustrie landgoed van Pátapo. Al snel begon hij de nabijgelegen haciendas te bezoeken; sinds 1894 staat hij bekend als Enrique.

De belangstelling voor archeologie begon in 1883, sindsdien Brüning met je camera fotografeerde de oudste gebouwen en de bewoners van de tijd. Amateurfotograaf en goede sketcher, hij maakte plannen van hoge kwaliteit; heeft meer dan tweeduizend foto's op glasplaten opgenomen, in negatieve en positieve films. De aankoop en verzameling van keramiek, metalen, edelstenen en gebeeldhouwd hout werd voltooid met etnografie, archeologie. Hij was een geliefd en gerespecteerd persoon.

Toen hij 49 jaar oud was (1897) en twintig jaar werk in Peru, keert hij terug naar zijn land; voltooit zijn bibliotheek en sluit aan bij instellingen van het hoogste niveau. Hij keerde in 1898 terug naar Peru; en in 1902, Brüning deelgenomen aan een riskante expeditie naar de kortste weg tussen de Maranon Basin en de Pacifische kust, begeleid door de Poolse Eduardo de Habich en Manuel Antonio Mesones Muro, met wie hij kwam om Manseriche plaatsen. Brüning schreef een etnografische beschrijving van de Aguaruna-volkeren.

De veelk inwoners van het noorden van Peru vermeden vreemden, maar Brüning verdiende zijn vertrouwen; Hij ging in de stad Eten Muchik te wonen om de taal te leren en te publiceren een woordenboek in 1917. Hij is de auteur van andere publicaties en artikels gepubliceerd in Duitse tijdschriften Anthropophyteia en Globus. Brüning, violist en muziekliefhebber, gebruikten wascilinders en opgenomen muziek in het veelkleurige dialect. De originelen zijn bewaard gebleven in het Antropologisch Museum van Hamburg in Duitsland, het zijn de eerste opnamen van populaire muziek gemaakt in Peru.

In de 50 jaar dat hij in Peru was, kocht en verzamelde hij keramiek; in 1916 had hij er zoveel dat hij besloot om een deel van zijn collectie aan de Peruaanse staat te verkopen. Deze stukken waren nu deel uit van de Eerste Regionaal Museum van Peru gelegen in huis, dat sinds 10 juli 1921 werd het Bruning Museum. Brüning was de eerste aangestelde directeur. Het was een korte tijd in het kantoor, en met 77 jaar en gezondheid kwalen, ontslag en met 17 juni 1925 een regenachtige middag zonder dat iemand afgevuurd op de haven Eten vertrekken. In Duitsland deed een plotselinge hartstilstand zijn leven op 2 juli 1928.

Het museum

Het Nationaal Archeologisch Museum van Brüning, gelegen in de stad Lambayeque, Peru; Het heeft collecties van archeologische stukken Lambayeque, Moche, Chavin, Vicus, Inca, Chimu. De Brüning is het eerste museum in de regio Lambayeque en een van de eerste pogingen om de enorme culturele rijkdom van het noorden van Peru te tonen.

In zijn tuinen wordt Naylamp, stichter van de dynastie van de Lambayecan-koningen, getoond; de gevel heeft een kleurrijke muurschildering. Binnen in het hoofdgebouw heeft vier niveaus, met inbegrip van de gangen en zalen meer dan 1.400 archeologische stukken waaruit geavanceerde technologie en de artistieke kwaliteit van de oude Peruanen zijn blootgesteld. De belangrijkste werken dateren meer dan 10.000 jaar geleden. De eerste plaats waar liep de Brüning Museum was het huis van Hans Heinrich Brüning in 1921 in San Roque 271. Het huidige hoofdkantoor werd geopend in 1966 en werd gesteund door de Duitse overheid. Tussen 2005 en 2006 werd het gerenoveerd onder auspiciën van de Duitse overheid.

De permanente tentoonstelling

Gold Room: In deze omgeving een van de belangrijkste collecties van sieraden van Amerika (500 stuks), met inbegrip van stukken die gevonden werden in het graf van de Lord van Sipan behouden blijft.

Showroom Hans Heinrich Brüning: In deze kamer van de archeologische en historische erfenis van de grondlegger tentoongesteld voor 50 jaar.

Multimedia kamer: Het starten van de tour, waar bezoekers de inhoud van het museum en kwesties in verband met de regio (cultuur, kunst, traditie, folklore) multimedia projectie bemonsterd.

Introductiekamer: gebied dat is ontworpen om een globale visie op de algemene inhoud te bieden via informatiepanelen.

Hall of the Goldsmiths: toont de Lambayecan-cultuur in het dagelijks leven. In een keramiekworkshop worden 2500 jaar oude technieken gebakken en gereproduceerd; bezoekers kunnen deelnemen door stukjes archeologie en lokale cultuur te reproduceren of opnieuw te creëren.

Kamer culturele evolutie van de Noordelijke Regio: Bewijs van muziek en dans, godsdienst, gebedsgenezing, mondelinge traditie en taal Muchik worden weergegeven. Een scène van curanderismo wordt opnieuw gemaakt; en recreatie van de voorbereiding "chicha" (mochica voorouderlijke drankje), textiel, keramiek en vissen. Ook wordt een levensgroot rietpaard en mannequins in een visserijscène getoond.

Materialen van de Vroege Culturen worden getoond op de tweede verdieping; als overeenkomend met ceremoniële centra Purulen, Udima, raadselachtig geoglifos De uil en Eagle Oyotun, de funeraire complex champagne Morro Eten en Salinar en Viru culturen.

De derde verdieping gewijd aan de Chimu en Inca cultuur, bevattende producten prehispanic Technology and Production (landbouw, houtwerk, muziekinstrumenten, kunstvoorwerpen gemaakt in spondyllus shell en conus) met de grote productie en de technologische vooruitgang lambayecano oude dorpeling.

Keramiek, textiel, architectuur en de zee worden tentoongesteld op de vierde verdieping. Het tafereel van de Caballito de Totora; die van de meesterpotter die klei omzet in nuttige voorwerpen; en het weefgetouw met hun taille met handvaardigheid het omzetten van de garen in weefsels of.

Een van de meest representatieve groepen is de 'Priesteres van Chornancap', karakter dat religiositeit en politieke macht symboliseert in de Lambayeque-cultuur (12e en 13e eeuw na Christus). De begrafenis-uitzet bestaat uit 300 stukjes fijn keramiek, metaal met goud, koper, zilverlegeringen versierd met iconografische elementen, hoogwaardige sieraden met parelobjecten met gouden en zilveren kralen, miniatuurwerken uitgehouwen in schelpen jachthavens en steen.